اعراب به ما آموختند بجای خوراک بگوییم غذا که خود به ادرار شتر میگویند،برای شمارش خودمان بجای تن از نفر که برای شتر بکار میبرند بکار ببریم.به جای واق واق سگ بگوییم پارس که نام اولیه سرزمینمان است ، اینکه بگوییم شاهنامه آخرش خوش است چون آخر شاهنامه ایرانیان از اعراب شکست می خورند ،آیا وقتش نرسیده " فرهنگ ریشه ای " خود را از این همه نا آگاهی رها کنیم!؟